poniedziałek, 20 czerwca 2016
niedziela, 19 czerwca 2016
Kolorowe zabawki ludowe. Tradycje.
W Polsce
istnieje kilka ośrodków produkcji zabawki ludowej, które uważa się za
tradycyjne. Ośrodki te, były inspirowane wzornictwem żywieckim (ośrodek
żywiecki), najstarszym. Zwyczaj wyrobnictwa sięga
prawdopodobnie XVIII - XIXw. Tradycja produkcji przechodziła z pokolenia
na pokolenie. Charakterystyczne są zabawki z drewna. Wykonywano je przy
użyciu prostych narzędzi. Wzory i technika były i są własnością
rodzinną. Każde kolejne pokolenie wprowadzało swoje modyfikacje, głównie
dotyczące kolorystyki i zdobnictwa. Do najstarszych zabawek należą: taczki,
wózki, kołyski, sześcienne grzechotki i karety z konikami. Później
pojawiły się koniki na kółkach, poruszające się na kijku karuzele,
„klepoki”, dziobiące się kogutki, koniki zwane "wyścigowcami",
drewniane ptaszki.
Dawniej
zabawki były jednym ze źródeł utrzymania rodziny. Początkowo sprzedawane
na jarmarkach, dzięki wędrownym kupcom, kolorowe zabawki
żywieckie docierały do odległych miejsc w Polsce. Stopniowo
zaczęły powstawać nowe ośrodki zabawki ludowej. Najbardziej znane to:
· kielecki –
koniki, bryczki, karuzele, motyle na kiju, Baby Jagi, kogutki na wodę, gliniane
zwierzęta;
· myślenicki –
m.in. samoloty, ciężarówki;
· rzeszowski – fujarki,
pukawki, dzięciołki, strażaki, koniki, karuzele, wozy z
trajkotkami;
· krakowski – gliniane
dzwonki, lajkoniki, grzechotki, bączki, postacie kiwające się i wspinające się
na słup;
· lubelski – ptaki z
trzepoczącymi skrzydłami, koniki, taczki i kółka osadzone na
dyszelku;
· podlaski – kołyski,
łóżeczka dla lalek i konie na biegunach. (prosty kształt,
jednolita kolorystyka, ubogie wzornictwo).
Subskrybuj:
Posty (Atom)