“Kujawiak – polski
taniec pochodzenia wiejskiego. Wywodzi się, jak wskazuje nazwa, z Kujaw, gdzie
zwano go ksebką (nazwa od obrotów w lewo), wolnym lub śpiącym kujawiakiem.
Zwykle po ksebce następowała szybsza nieco odsibka (obroty w prawo),
tańczona spokojnie i regularnie – na okrągło. Jak podaje Oskar Kolberg,
charakterystyczna dla kujawiaka była zmiana kierunku i tempa tańca na hasło
wodzireja. Muzyka w kujawiaku jest liryczna i nastrojowa, zwykle w tonacji
molowej. Ruchy taneczne są wolne, posuwiste, jakby powściągliwe, wręcz rzewne i
tęskne. Pary spokojnie się obracają i lekko kołyszą. Taniec pozbawiony jest
elementów zamaszystych i skocznych.
Narodowa forma kujawiaka wykształciła się
stosunkowo późno, gdyż dopiero w latach międzywojennych XX wieku. Kujawiak jako
taniec narodowy, łączy w sobie wiele różnych odmian i sposobów tańczenia.
Tańczy się go delikatniej i bardziej elegancko niż przaśny, ludowy pierwowzór,
brak również przyśpiewek”. http://xn--pls-jpa.pl/polskie-tance-narodowe/kujawiak/
