Pierogi ruskie. Tradycje

Pierogi ruskie to jedno z najbardziej popularnych polskich dań. Ich nazwa wywodzi się od Rusi Czerwonej (Galicja Wschodnia) i nie należy jej mylić z Rosją, gdzie ten typ pierogów nie jest tak dobrze znany. Jeszcze w XIX wieku nazwą tą określano pierogi pieczone z przeróżnym nadzieniem. Dziś pod tym pojęciem kryje się pyszne połączenie pierogowego ciasta i jedynego w swoim rodzaju farszu twarogowo-ziemniaczanego. Pierogi ruskie są dobre na każdą okazję, a zwłaszcza na świąteczne spotkania w rodzinnym gronie”.

https://www.kamis.pl/przepisy/dania-bezmiesne/pierogi-ruskie

https://www.youtube.com/watch?v=WNlEGbfEEiA&fbclid=IwAR1M4_V87gb7rVNgGc5JLyz26TX09OR8Pxdu-vZ4oQr4DyFdZLZnaJmdcEI

Strój ludowy. Beskid Śląski

(autorka ilustracji - Maria Orłowska-Gabryś)

http://www.zespolslask.pl/de/galerie/9646/kostium-gorali-beskidu-slaskiego/

http://strojeludowe.net/#/slaski/0

Stroje ludowe Górnego Śląska. Strój opolski

(autorka ilustracji - Maria Orłowska-Gabryś)

http://www.zespolslask.pl/pl/galerie/9679/kostium-opolski/

Stroje ludowe Górnego Śląska. Strój cieszyński (walaski)

(autorka ilustracji - Maria Orłowska-Gabryś)

http://www.zespolslask.pl/pl/galerie/9693/kostium-cieszynski-zwany-walaskim/

http://strojeludowe.net/#/cieszynski/0

Stroje ludowe Górnego Śląska. Strój pszczyński

(autorka ilustracji - Maria Orłowska-Gabryś)

http://www.zespolslask.pl/en/galerie/9675/kostium-pszczynski/

Stroje ludowe Górnego Śląska. Strój rozbarski (bytomski)

(autorka ilustracji - Maria Orłowska-Gabryś)

http://www.zespolslask.pl/pl/galerie/9723/kostium-rozbarski/

http://strojeludowe.net/#/bytomski/0

Kujawski strój ludowy

https://www.youtube.com/watch?v=ghSwJtZ166g

http://muzeum.wloclawek.pl/en/kalendarium-wystaw-imprez-2018-r/

http://strojeludowe.net/#/kujawski/0

Tańce polskie. Polonez

https://www.youtube.com/watch?v=dVbtSCYQ-YM

"Polonez, jako staropolski taniec rycerski, miał w swych ruchach posuwistych i zamaszystych coś wojennego, w swych zwojach, skrętach, odbijaniach, szeptach przypominał życie publiczne, gwarne i ruchliwe dawnej szlachty. Tańczono go w stroju polskim i przy karabeli, a obrazy takie skreślili świetnie Brodziński i Mickiewicz. Był to taniec poważnych mężów i matron: pochód i rozmowa zastępowały w nim skoki i pieśni w tańcach młodzieży. U ludu i drobnej szlachty zachowuje się tradycyjnie pod nazwą „Polskiego” lub „Wolnego”, lecz tylko w czasie godów weselnych przy oczepinach tańczony. Na Mazowszu zwał się „Pieszym”, w Krakowskiem „Wielkim”, gdy krakowiaka zwano „Małym”, a rozpoczynając zabawę od Wielkiego, zwykle ją na Małym kończono. Jak we wszystkich innych polskich tańcach, wodził w nim rej przodkujący, czyli „stojący na trakcie”, t. j. w pierwszej parze, jak mówiono po staropolsku”. https://literat.ug.edu.pl/glogers/0033.htm

Siewiercow tak pisze o tańcach polskich: „kiedy Rzeczpospolita skończyła swoją egzystencję, panowie, a za nimi i prosta klasa, nie mogli zaniedbać swoich tańców przez uczucie patrjotyzmu silnie rozwiniętego u Polaków. Z polskich tańców najprzód należy wskazać „Poloneza”, który najpierw wszedł do liczby dworskich, a następnie do wogóle balowych tańców. Jest to poważny, uroczysty pochód w takt płynących dźwięków muzyki. https://literat.ug.edu.pl/glogers/0039.htm

Tańce polskie. Oberek

https://www.youtube.com/watch?v=p6svoYBEWCs&t=42s

“Obertas, oberek – taniec ludowy polski, którego nazwa pochodzi od szybkiego obracania się, najbardziej ze wszystkich tańców ludowych w kraju upowszechniony. Miewa zwykle swą przodkującą (rej wiodącą) parę, za którą suną gromadnie i gęsto pary następne. Przodkujący, obszedłszy izbę, puszcza się młynkiem na lewo, a za nim drużyna. Niekiedy przystawa on i śpiewa przed muzyką, częściej wszakże śpiewa wśród tańca. To znowu zwraca się nagle w prawą stronę, a cała gromada, tym zwrotem nieraz potężnie uderzona, czas jakiś miesza się, przystaje, tłoczy lub wywraca, lecz potem szybko podąża za wodzem na prawo. Obrót ten dzieje się przeciwnie. W wirze tańca, odbywającego najczęściej drogi koliste, raz kobieta obraca się koło mężczyzny, to znowu mężczyzna koło kobiety; raz on jest osią a drugi raz ona”. “Obertas mniej żwawo tańczonym bywa w Wielkopolsce i Kujawach (ob. Kujawiak), żywiej nieco na Mazowszu i Podlasiu, a najżywiej w Krakowskiem i na Rusi. W wielu okolicach jest on jedynym tańcem ludu i rozmaicie się cieniuje i odmienia. Tu go zowią wyrwasem (w Płockiem), ówdzie drygantem, zawijaczem, okrągłym i t.p. Śpiewka krótka na jego nutę również najpopularniejszą jest w kraju formą poezyi, prześcigającą krakowiaka nawet w wielu okolicach ziemi Krakowskiej. Obrazy i myśli są w niej zwykle prozaiczniejsze niż w krakowiaku, za to przeważa dowcip i humor. Nie brak wszakże ustępów z głębi serca wysnutych. Obertas wprowadził wiele żywiołu ludowego do naszej wykształconej muzyki narodowej. Wszyscy niemal kompozytorowie posługiwali się nim z korzyścią, a najznakomiciej Szopen.” Oskar Kolberg. https://literat.ug.edu.pl/glogers/0031.htm

Tańce kurpiowskie

https://polandvirtual.blogspot.com/2018/11/kurpiowski-stroj-ludowy.html

Instrumenty ludowe. Kaszuby

https://polandvirtual.blogspot.com/2015/05/instrumenty-ludowe.html