Górale (mieszkańcy
terenów górskich i podgórskich), dzielą się umownie
na grupy etnograficzne. Podział taki jest oparty
na różnicach w kulturze ludowej i różnicach dialektalnych. Różnice te są
również widoczne w stojach ludowych.
Strój góralek składał
się z gorsetu, szytego z różnych tkanin,
nakładanego na koszulę. Dobór materiału zależał od zamożności
kobiety. Najczęściej noszono gorsety aksamitne, zwykle podszyte lnianym
płótnem. W późniejszym okresie zdobiono je różnokolorowym haftem, najczęściej
koralikowym. Popularny był kwiat lilii, szarotki, chryzantemy i
dziewięćsiłu.
Gorset sięgał
do pasa i podkreślał kształt figury. Później miał
doszyte kaletki. Obecnie jest sznurowany przy pomocy długiej,
zazwyczaj czerwonej wstążki, którą związuje się na dole w kokardę. Jej długie
końce swobodnie spadają na spódnicę.
Spódnice szyto z tkanin
wełnianych lub tybetu, szerokie, gęsto marszczone,
o kolorowych motywach kwiatowych. Starsze kobiety nosiły farbanice, (spódnice
z farbowanego lnianego płótna), w kolorze niebieskim lub granatowym. Dla
nadania objętości spódnicy, noszono białą halkę zwaną fartuchem. Dawniej mężatki i
panny nosiły na głowie chustki. Mężatki
przysłaniały nimi głowę, a panny nosiły je w chłodne
dni. Ich liczba świadczyła o zamożności kobiety.
Koszule szyto z
fabrycznego lnianego płótna, miały one szerokie i
proste rękawy, pod szyją wykładany kołnierz, często haftowany białymi
nićmi. Bogato zdobiono również mankiety.
Kobiety niezależnie od
wieku i stanu cywilnego ozdabiały strój biżuterią. Najcenniejsze były czerwone
naturalne korale. Na nogi zakładały kierpce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz